با دقت در آیات قرآن مجید آشکار می شود که یکی از اهداف اسلام این است که اختلافات غیر عادلانه ای که بر اثر بی عدالتی های اجتماعی در میان طبقه غنی و ضعیف پیدا می شود از بین برود و سطح زندگی کسانی که نمی توانند نیازمندی های زندگیشان را بدون کمک دیگران رفع کنند بالا بیاید و حداقل لوازم زندگی را داشته باشند. اسلام برای رسیدن به این هدف برنامه وسیعی را در نظر گرفته است که شامل موارد زیر است : تحریم و رباخواری به طور مطلق، واجبات پرداخت مالیات های اسلامی از قبیل زکات، خمس و صدقات و مانند آنها و تشویق به انفاق، وقف و قرض الحسنه و کمک های مختلف مالی قسمتی از این برنامه را تشکیل می دهد و از همه مهم تر  زنده کردن روح ایمان و برادری و انسانیت در میان مسلمانان است. در آیه 262 سوره بقره اهمیت انفاق بیان شده است : الَّذینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فی سَبیلِ اللَّهِ ثُمَّ لا یُتْبِعُونَ ما أَنْفَقُوا مَنًّا وَ لا أَذیً لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ  (کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می کنند سپس به دنبال انفاقی که کرده اند منت نمی گذارند و آزاری نمی رسانند پاداش آنان نزد پروردگارشان است).بنابراین کسانیکه در راه خدا بذل مال می کنند و منت می گذارند یا کاری می کنند که موجب آزار و اذیت می شود در حقیقت با این عمل ناپسند اجر و پاداش خود را از بین می برند. چون آبروی انسان سرمایه های روانی و اجتماعی اشخاص به مراتب برتر و بالاتر از ثروت و مال است و این را بدانیم که آنچه در راه خدا انفاق می کنیم در واقع برای نجات خودمان ذخیره می کنیم و خداوند از این کار ما بی نیاز است.